Karły zimy

wiersz z cyklu: „A w moim ogrodzie”

A w moim ogrodzie, w czas pełni rozkwitu,
zimni ogrodnicy wśród drzew się panoszą
i w dłoniach parzydła śmiercionośne niosąc,
gaszą młode życie od zmroku do świtu.

Wszędzie, gdzie ich oddech na roślinę padnie,
liść się zaraz zwija i w oczach marnieje,
śmierć po całym sadzie grozę wkoło sieje,
takich kilka nocy, a sadem zawładnie.

Jabłonie i grusze pąki zasklepiły,
gałązki porzeczek tulą się do siebie,
nasionka warzywek schowały się w glebie,
a dzielne agresty kolce nastroszyły.

Jedynie pokrzywy w nos się śmieją katom,
dumnie wznosząc głowy nad szronu zmarzliną,
może już od jutra dni pogromu miną
i słońce obejmie znów władzę nad światem...

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)