POWRÓT DO PRZESZŁOŚCI część 4 ost.

Dzwonienie nie przynosiło rezultatu więc zaczęła uderzać w drzwi pięścią.
- Ma... chciała krzyknąć
- To pani? Co znowu?
- Czy państwo mają zepsutą sokowirówkę?
- Tak mąż właśnie naprawia ale co się stało?
- Proszę uważać na córkę! Błagam!
- Naprawdę mam już dość tych żartów! Kobieta chciała zamknąć drzwi ale Gloria powstrzymała ją.
- Nie dopuszczaj jej do sokowirówki!
- Proszę stąd iść!
- Tatusiu mogę Ci pomóc? - usłyszała głos Glorii. Swój głos.
- Uważaj kochanie niczego nie dotykaj! Poznała. To ojciec. Liczyły się sekundy.
- Błagam ona straci palce!
- Czy pani dobrze się czuje?
Nie miała czasu do stracenia. Całym ciężarem odepchnęła matkę. Wpadła do kuchni w momencie gdy dziewczynka wkładała rączkę do wnętrza sokowirówki. Zdążyła jeszcze dostrzec przerażenie w oczach ojca. Szarpnęła dziewczynkę tak mocno, że obie przewróciły się na podłogę strącając przy okazji niedoszłego kata palców, który rozprysnął się na wiele kawałków.

To dziwne trzymać siebie w ramionach i słuchać podziękowań przerywanych szlochaniem małej.
Prawie śmieszne.


Ta sama ławka w parku wprawiła ją w dziwny nastrój. Kiedy otworzyła oczy wszystko było jak przedtem. Ulice domy nawet jej klatka i winda nie zmieniły się na nowsze. Zadzwoniła do drzwi.
- No nareszcie! Matka zrobiła tę swoją zagniewaną minę ale po chwili uśmiechnęła się szeroko.
- Masz gościa kochanie...
Mateusz znudzony przeglądał jej czasopisma.
- Cześć! Nie przyszłaś więc postanowiłem wpaść... Wyciągnął w jej stronę rękę. Chwilę wahała się czy podać mu swoją ale gdy to zrobiła poczuła wszechogarniającą radość. Dłoń była cała. Uścisnęła więc jego z całą mocą.

To był bardzo przyjemny wieczór. Długo rozmawiali i umówili się na dzień następny. Zanim położyła się do snu zagadnęła matkę
- Mamo czy nie zauważyłaś u mnie niczego szczególnego?
- Nie – wzruszyła ramionami
- A to? - wyciągnęła w jej stronę dłonie.
- Przestałaś ogryzać paznokcie? To świetnie! Musnęła policzek córki.
- Opowiedz mi o tamtym dniu kiedy prawie straciłam palce...
- No cóż – westchnęła – to był cud, wielkie szczęście. Ta młoda kobieta, która..
- Co? - domagała się kontynuowania przez matkę opowieści lecz ta wsunęła okulary na nos i dziwnie długo przyglądała się córce.
- Ty wiesz... wiesz, że ona była nawet podobna do ciebie? Dziwne...
- Tak mamusiu bardzo dziwne.

KONIEC

1990

O autorze Wszystkie opowiadania

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)