TRZY MIARY

Ef 5, 21-33
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

,,Bracia:
Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej. Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim.
Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, niemający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała.
Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. W końcu więc niechaj również każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego. A żona niechaj ze czcią się odnosi do swojego męża."

i

Łk 13, 18-21
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

,,Jezus mówił: «Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach».
I mówił dalej: «Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło».



Gdyby zapytać sędziwego mędrca,
co wychował wielu i widział więcej
,,Co jest największym skarbem?"
-rzekłby życie..i nie byle jakie!

A gdyby zapytać,
tych co zwiedzili kraje przeróżne
i spotkali trudności oraz zdolności ludzi
,,Co w życiu do ocalenia niezbędne?"
- bez wątpienia woda,
ona królową istnienia!

Pierwszą zatem miarą źródło z nieba,
co pragnienie w tęsknocie utrzymuje
i potrzebą bycia!

Nadto oczyszcza i uświęca,
daje zatem zaczyn
i dla Boga miejsca!

A gdy to już o celu prymat stanowi,
pora zadbać o wzroście
i resztę połączyć.

Jakże bowiem budować
chronić oraz iść,
gdy nie zapewnimy pokarmu kiść?

Co nam podpowiada Jezus na pustyni?
Co w modlitwie Pańskiej co dzień prosimy?
-Słowa Boga, które Ducha mają
i wszelkie przeciwności z tej mąki wytrwają!

Bo to, co zostanie trzecią miarę tłoczy,
Ona nas namaści i rany uleczy
i jak świętość znaczona,
w czynie oraz słowie,
Tak oliwą sprawiedliwości,
gdy cierpienie w zgonie!

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)