Osiem zgonów Felicyty

Skończcie łkać przekrwione oczy
w doczesności omamieniu,
śmierć męczeńska życie złoci,
to opowieść o zbawieniu,

pierwsza śmierć to śmierć przez ścięcie
w życia wiecznego obronie,
dla Boga z miłości wielkiej
syn Witalis traci głowę,

brat ginie od cięcia w szyję,
której nie zginał przed bożkiem,
dając z siebie Felicycie
prezent w krwi czerwoną wstążkę,

trzeci syn niczym baranek
głowę daje pod miecz srogi,
matka wie że gdy poranek,
będzie ją korona zdobić,

czwarty zgon to ból niemały,
lecz też jest z dużej miłości,
Sylen strącony ze skały
swym upadkiem duszę wznosi,

pałek uderzeniom mnogim
dwóch braciszków zabić trzeba,
matka odprowadza wzrokiem
dzieci swoje aż do nieba,

January - oto szczęściarz,
męką Chrystusową kona,
wielką łaskę Bóg nań zesłał,
skóra jego batożona,

Felicyta siedmiu synów
do świętości wychowała,
gdy ich cierpień czas upłynął,
zginęła męczeństwem sama.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)