Jesienna dziewczyna

patrzy w noc – boi się odejścia
gubi się we własnych myślach
często staje oko w oko z samotnością
czasem zwabi ją życie – wtedy głośno się śmieje
nie zauważa odlotu ptaków, opadających liści
przybliża wiosnę i lato – pragnie powtórzyć życie

to już trzeci akt – myśli
w oczach dreszcz
fruwają nitki babiego lata

zrywa się przy księżycu
tańczy taniec do szczęścia
serce bije – tylko nikt go już nie pragnie
poranek minął, a w niej wciąż upalny dzień
jak uwolnić się od wspomnień?
każdą chwilę opłaca łzą

wciąż kocha rzeczy piękne
z czułością patrzy na czerwoną suknię z falbanką
gniewa ją, że w tych butach wyglądałaby śmiesznie
nie ma nic do zaoferowania – smutne oczy, srebrne włosy
jej duch wiecznie młody, a w nim śpiew młodości
nie ma wczoraj – jest dzisiaj i wciąż ta sama tęsknota za miłością

śpiewem, tańcem, pełnią księżyca
wyśpiewuje z zapałem radość życia
to wszystko gdzieś daleko, a tak blisko serca
w niej pełno ruchu i błyska słońce
czuje zapach bzu, jej oczy zatopione w kolorze wiosny
myśli jak jej paść powtórnie w ramiona

przyszła pora długich nocy i wspomnień
tu boli, tam strzyka
jeszcze raz wytańczyć wiosnę i lato
i trwać w oczekiwaniu na słodycz nocy parnej

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)