Dla Niej

Kiedy patrzę w Twoje oczy,
nie potrafię być jak skała.
Wiem, że nie jest to zbyt męskie,
ale przecież wiesz, co brałaś.

Drżące dłonie nie z przepicia,
nawet oddech rozedrgany.
Czy to moja wina skarbie,
że się czuję rozebrany?

— Ach nieśmiałość masz na myśli.
I róż blady na policzkach.
W głosie słychać zawstydzenie,
gulgotanie jak perliczka.

Wiesz, że kocham, gdy się peszysz
tak niewinnie, jak niewiasta.
Nie myśl, że mnie to przeraża,
może trochę nas przerasta...

Taka miłość gdzie spojrzenie
niczym niebo rozgwieżdżone,
chociaż tyle lat za nami,
wciąż pragnieniem błogim płonie.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)