Stacyjka

Biegniemy gdzieś, sprawy załatwiamy,
te ważne i te mniej.
Ich też mijamy, coś do nas mówią, czegoś chcą,
nie słyszymy, są tacy nieużyteczni.
Przezroczyści ludzie, niepotrzebni.
A jeszcze wczoraj obiecane niebo Im było,
zielone łąki, wschody słońca,
nadmorskie plaże, co ciągną się bez końca.
Parki co pachną jaśminami, i dymy nad polami,
i gdy drzewa się już nie zielenią.
Ta Mama i Babcia już dawno wykupiła bilet,
do miejsca o nazwie Miłość.
Na pociąg czeka, by jeszcze raz poczuć barwne motyle.
Lata w oknie mijają i wiatr porwał wszystkie słowa, może za księżyc je schował.
Ona wciąż czeka,
semafor nie może być ciągle zajęty.
Ze stacji nadziei ten pociąg da swój początek, za chwilę, na chwilę,
chociażby z daleka.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)