Sennik./004: To nie sen.... To jawa.

I zburzyli mi moje marzenia. To straszne. Wjechali buldożerami. Nic nie pozostało… Nic.
Wszystko legło w gruzach. Nie pozostał nawet kamień na kamieniu… Co się stało?.
Teraz opiszę to już na spokojnie. Opisywałem w śnie nocy sylwestrowej. Niżej cytaty:

„Jest to inny, drugi przejazd kolejowy w Cierniach, znajduje się on koło nieczynnej stacji kolejowej.
Zawsze mnie urzekało i urzeka piękno tego miejsca. I tak też jest w moim śnie.
(To także jest mój Kraj lat dziecinnych). (Po prostu taka mała stacyjka na zapyziałej wiosce).”

I już mnie to moje piękno nie urzeknie. Dla mnie to koniec marzeń. Chociaż niby nic się nie stało.
No prawie nic. Co zrobiono?!. Przeprowadzono gruntowny remont całej linii kolejowej.
I to całkowity. Wymieniono całość sieci trakcyjnej. I to ze słupami włącznie. Wymieniono torowiska.
I to dogłębnie. Szyny, podkłady pod szynami. A nawet cały kamień z którego zbudowano nasyp.
Tak więc zniknął „... mały kamienny kanion utworzony w peronach...”. Jak pisałem w śnie.
Wjechały buldożery i nie ma już nawet śladu po kamiennych płytach kanionu. Zniknęły i płoty.
To co zostało?. Zostało piękne nowe torowisko. Tylko trudno się w nim już doszukać wspomnień.
Żaden ślad nie pozostał już po „...małej stacyjce na „zapyziałej” wiosce...”. A była wprost cudowna.
Tyle wspomnień. Moich wspomnień. I już nic nie pozostało. Tylko kto to teraz zrozumie. Nikt!...

Trasa jazdy była wymuszona. Wymusił ją wypadek na drodze. Ale od czego są wspomnienia.
Przecież znam tam każdą drogę. A nawet i każdą ścieżkę. Tak więc wracaliśmy z córką tamtędy.
Przejeżdżałem samochodem przez przejazd. Znak stop. Przystanąłem. I wtedy to zobaczyłem.
I nagle zrozumiałem: Że już tylko w mojej głowie zostanie obraz tamtej stacyjki… Tej ze snu.
I tak jechaliśmy sobie dalej do domu, a łzy bezgłośnie spływały mi po moich policzkach…

Leon.

O autorze Wszystkie opowiadania

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)