Oda do poezji

Zastałaś się poezjo niczym woda w stawie,
Nikt cię nie mącił, nikt nie trącał słowem,
Działaś się zapomniana na jawie...
Lecz dzieliłaś zwierciadło myśli w połowie.

Zastałaś się poezjo niczym woda w studni,
Nikt cię nie czerpał, nikt cię nie wypijał,
Przyziemność w twój bęben dudni,
Lecz byłaś, choć czas szybko przemijał.

Zastałaś się poezjo niczym woda w beczce,
Nikt cię nie potrzebował, nikt nie wybierał,
Zamarzałaś, nie wiedziałaś o świeczce,
Nikt z tobą nie rozmawiał, nie zadzierał.

Dziś dla ciebie nadchodzi odwilż, wiosna,
Powracasz do życia, poezjo mi droga,
Może jestem o ciebie nieco zazdrosna,
Idę drogą, a zaspy pokrywają moje oceany.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)