Mistyka codzienności V

Nie ciąży mi już ciała namiot,
bo każde Twoje brzemię lekkie,
bo każdy krzyż znoszony z wiarą
czyni mnie mniej podłym człowiekiem;

i kiedy mnie nachodzą bóle,
nędznymi pole oraz miedza,
to słodko jest tym bólom ulec.
To Bóg w cierpieniu mnie odwiedza !

Ty uświęciłeś pracą pracę,
więc każdy trud ku Twojej Chwale
jest jak po Niebie z Tobą spacer.
Ten trud nie martwi mnie już wcale !

i chleb wtorkowy ma znaczenie,
i dobre słowo dla sąsiada,
i wszystko – Twoje namaszczenie,
wszystko mi Ciebie zapowiada !

i kiedy bomby, rak, i krzywda,
nie załamuję rąk, nie płaczę,
lecz z moich ust płynie modlitwa,
mordując troski jak siepacze !

i śmierć jest również uświęcona,
i także być modlitwą może,
jeżeli zniosę ją w pokorze,
Po Trzykroć Święty Dobry Boże !

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)