Dym

każdy wers każde słowo i każda sylaba
dzielę je na atomy wielkiego wybuchu
wyznania że ktoś kogoś pokocha
ktoś kogoś opuści
ktoś zapełni to życie
śmiechem światłem seksem
narodzinami
ktoś spojrzy komuś w oczy przy wspólnym stole

lub wręcz przeciwnie zostawi dom pusty
pusty tak bardzo że już tylko dym
dym osiada na każdej komórce
komórce która jak koral pod wodą chłonęła obecność
człowieka

nosisz ten dym na sobie
dym snuje się nawet wokół dzieci które pojawiają się
jak grzyby po deszczu i bawią się
ogniem
chłopcy i dziewczynki z zapałkami

woda ogień
ten dym powstaje jak za bardzo chcesz
je łączyć

niech mi ktoś zabierze klucze do naszego mieszkania
miało mnie tu nie być
tak bezwstydnie jest mi teraz żyć bez ciebie
nie do wiary że przy tobie nigdy nie czułam wstydu
nawet kiedy szłam naga przez ten nasz pokój
pełen wtedy światła
pochodnia przy podniesionych roletach

a teraz co
teraz nawet w tym dużym płaszczu
po tobie
nawet owinięta w twój szal jak mumia
boję się wychodzić
wstyd jak jakiś bezwzględny poborca
odbiera z nawiązką za to wszystko po co razem
ważyliśmy się sięgać

zanim upadłam
zanim mnie znaleźli
pomyślałam o tym
jak bardzo cię kocham
i te wielkie słowa wybuchły mi
w głowie

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)