Szczerze

Chciałbym tam powrócić choćby i na chwilę,
przytulić mą mamę i powiedzieć co zrobiłem.
Nie jestem z tego dumny, odsiedziałem karę,
kiedyś nie wiedziałem dzisiaj kumam co to areszt.
Lata w beznadzieji, ojciec alkoholik,
bóstwo moim tatą tak narodził się katolik.
Wszyscy pytali czemu wierzę w coś czego nie ma,
nie będę się tłumaczył otrzymałem znak istnienia.
To On stworzył świat, w którym się schowałem.
Żyjąc we własnej głowie jedenaście lat przetrwałem.
W środku ledwo żywy, z zewnątrz maska śmiechu,
setki razy przez szatana spychany do grzechu.
Mimo przeciwności nieskazitelny,
dobra fragment we mnie pozostaje nieśmiertelny.
Metoda prób i błędów, pokora i wiara,
siłę już dostałem dała mi ją moja mama.
Ojciec zatracony w procentowej gonitwie,
ona całe noce spędzała na modlitwie..
"Obroń Bartka daj mu zbroję" w poduszkę płakała,
moje serce przeszywała jej miłości strzała.Lata później choć przeżyłem nie wiem po co żyję,
chociaż jedno sie nie zmieniło nadal nie piję.
Gardzę każdym alkoholem w szczególności winem,
płynem który od dwóch dekad niszczy mą rodzinę.
Czas w odosobnieniu? Niestety nie z wyboru.
Musiałem kiedyś uciec od stwarzania pozorów.
Choć całe życie silny, brakuje miłości.
Jedyny strach pozostał by nie umrzeć w samotności.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)