Ciało i forma | Budujmy się zgorszeniami

Forma bez treści jest martwa, jak ciało bez duszy. Treść wyraża się poprzez formę. Człowiek to nie dusza, człowiek to nie ciało. Człowiek to ciało i dusza.

Bóg stał cię ciałem, i jest Ciałem, i będzie Ciałem na wieki. My także będziemy duszą i ciałem na wieki, po przemienieniu. Są jak gdyby dwa życia po śmierci - pierwsze, jakby niepełne, duszą w Niebie. Ale to nie wszystko. Po zmartwychwstaniu dusze połączą się na powrót z ciałami.

To, że klęczę podczas modlitwy, a nie leżę, ma znaczenie. To forma. Modlitwa to przecież także wyraz treści. Czym są słowa? Ciągiem głosek, ruchów ust i języka. A jednak - jeśli zmienię ruch ust i języka, mogę dopuścić się bluźnierstwa. Tak i ruch innych członków może być chwaleniem Boga lub Jego obrażaniem.

Siedzenie tyłem do Pana ukrytego w Tabernakulum jest czymś nie do pomyślenia. Wyobraźmy sobie, że piosenkarka występuje dla Ojca Świętego, i śpiewa, siedząc odwrócona do niego tyłem. Niedorzeczność.

Forma wyraża treść. Jeśli forma jest byle jaka, oznacza to, że jest problem z treścią. Nie można więc powiedzieć: 'Chodzę do kościoła w klapkach, przecież liczy się to, co mam we wnętrzu'.

Idąc tym tropem błędnego rozumowania, można rzec: ‘noszę koszulkę ze swastyką, ale liczy się to, co mam we wnętrzu, a we wnętrzu gardzę nazizmem’, albo ‘tłukę żonę kijem, ale liczy się to, co mam we wnętrzu, a we wnętrzu ją kocham’. Forma wyraża treść.

Jeśli ktoś na rozmowę kwalifikacyjną, na pogrzeb, na spotkanie z Papieżem bądź prezydentem założyłby garnitur, a do kościoła, czyli na spotkanie z Wcielonym Bogiem, idzie w t-shircie, coś jest nie tak.

Obojętność to przeciwieństwo miłości. Stąd myśl 'jeśli odrzuca objawioną prawdę, choć na Mszy wypowiada Credo, to jest jego prywatna sprawa, nic mi do tego' jest jak myśl 'jeśli chce popełnić samobójstwo, to jest jego prywatna sprawa, nic mi do tego, niech sobie skacze, jeśli chce'.

'Nie musimy robić wszystkiego dokładnie, Bóg się przecież nie obrazi'.
To nie jest odpowiednie myślenie. Dzieci, gdy robią laurkę dla swojego ojca, nie myślą: 'zróbmy to byle jak, przecież tatuś się nie obrazi', ale z miłości do niego starają się wykonać ją jak najlepiej.

Pogarda dla ciała, będąca domeną herezji gnostycyzmu, prowadzi do jego nadużyć.

Chwalmy Boga ciałem. Po to mamy ciało, żeby Go nim chwalić. Jeśli mamy nogi - klękajmy, jeśli mamy ręce - składajmy je w modlitwie, bijmy pokłony, kłaniajmy się głowami do ziemi, bo jest to sprawiedliwe, słuszne i zbawienne (dla nas). Sprawiedliwość polega na oddawaniu komuś tego, co mu się należy. Bogu należy się cześć i chwała we wszystkim.

Czcijmy Boga pieniędzmi. Niech Jego świątynie będą bogato zdobione. Czy nie jest niesprawiedliwym mieszkać w domu, który wraz z całym wyposażeniem jest bogatszy niż wnętrze najbliższego kościoła, w którym mieszka Bóg?

Chwalmy Boga sztuką. Prawda, Dobro i Piękno. Piękno jest obiektywne. Brzydota jest obiektywna. Jeśli komuś podoba się coś, co jest obiektywnie brzydkie, ma spaczony gust.

***

Budujmy się zgorszeniami.

Bóg pozwala na zło, i wyprowadza z tego dobro. Nie skupiajmy się tylko na tym pierwszym.

Gdy widzimy w mediach wiadomość o profanacji Przenajświętszego Sakramentu, naturalnym jest i słusznym nasze potępianie tegoż czynu. Wszak od tego mamy rozsądek, by rozsądzać (co jest dobre, a co złe). Gdybyśmy nie sądzili czynów naszych bliźnich, postępowalibyśmy nierozsądnie.

Jednakże: gdy rozmyślamy o Męce Pańskiej, co dominuje w naszych rozmyślaniach? Czy oburzenie na postępowanie Żydów i Rzymian? Czyż nie dominuje zdumienie pokorą, z jaką Pan dał się ukrzyżować, poniżyć, zelżyć? A oto ponownie, w tej profanacji Przenajświętszego Sakramentu, dał się poniżyć i zelżyć.

Zamiast więc wyrażać oburzenie w komentarzach, które raczej nic nie zmienią, i buchać gniewem na prawo i lewo, uniżmy się w pokorze.

Ileż to razy poniżyłem Ciebie, Panie mój?

O autorze Wszystkie opowiadania

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)