Wyspa uczuć

Znam ją tylko z opowieści. Ale to już wykracza poza moją wyobraźnię. Muszę ją odnaleźć, ją poznać. Chcę jej dziewiczej magii pozwolić mnie dotknąć. Ona jest perłą wśród wszystkich perełek. Sama myśl o tym, że wkrótce odczuję jej doskonałość i magię, za każdym razem wywołuje u mnie odrealnienie, odpycha mnie na krawędź rzeczywistości.
Jej prostota i piękno to nie są jakieś ukryte złudzenia. Anielskie pieśni syren i odurzające krajobrazy oczarowują i kuszą poszukiwacza. Poprzez kolorowy bukiet uczuć, myśli i pragnień czuję mistyczne ciarki. Delikatnie dotykam palcami starego papieru, który przed laty otrzymałam pocztą butelkową, a który z powodu swojego wieku jest dosyć sfatygowany, całkowicie pożółkły i pomarszczony. Tylko jeszcze niewyraźnie zarysy tego zaczarowanego zakątka są widoczne. Jednak jego magiczna siła nie słabnie. Tak, to jest ona, wyspa uczuć, dziewicze miejsce bez grzechu.
Iluzja? Wyimaginowany świat? Nie, nie całkowicie.
To jest najpiękniejsza historia miłosna pisana uczuciami na białej plaży, posypana morską solą i zmyta przez fale odpływu. I tylko wieczny szum morza opowiada wędrowcom o niej. A lazurowy firmament i błyszczące, falujące morze łączą się na horyzoncie, jak my.

O autorze Wszystkie opowiadania

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)