Bagience./023: Moc pragnień.

Nie próbuj mi nawet zabrać moich marzeń, bo je będę bronił wszystkimi siłami.
Chcesz wiedzieć dlaczego są tak dla mnie ważne?: Bo w nich jest zawarta miłość między nami.
I co że zmyślona w tej „Twojej połowie”. Co że nierealna i Tobie nieznana.
To tylko marzenia, i właśnie w nich mogę zrobić z Tobą wszystko: „Bagienko” kochana.
Choć nie tak do końca, wiesz że Cię szanuję... Ale także boję i Ty wiesz też o tym.
Co że mam moc pragnień, skoro te pragnienia mocy już nie mają, więc znów mam kłopoty...
Znowu mi przemknęłaś koło życia mego, lecz czy mnie widziałaś?: Wątpię: No bo jakże.
Nie mogę Cię wołać gdy Ciebie zobaczę, a jeszcze tym bardziej za Tobą biec także.
Widzę Ciebie ciągle gdziekolwiek bym nie był, wszędzie się pojawiasz, w parku, w sklepie, w tłumie.
Widzę Ciebie wszędzie, bo chcę Ciebie widzieć, nawet tego pragnę... Zapomnieć?: Nie umiem!.
Nie chcę już za Tobą wieczorami płakać, ognisko wciąż gasić rzęsistymi łzami.
Dość tego dobrego, mam swą wyobraźnię, w niej utworzę piękną miłość między nami.
Ognisko już płonie, kocyk wysuszyłem, tylko Ciebie jeszcze mi tutaj potrzeba.
Przybądź więc „Bagienko”, nawet nierealna, nim jednak przybędziesz ubrać Cię potrzeba.
Chcę mieć Ciebie w czerni, lecz nie w „małej czarnej”, taką jak „Rusałka” dam Tobie sukienkę.
Jesteście „podobne”, więc będzie pasować. Siądź już przy ognisku i podaj mi rękę.
I tak Ci nie powiem kim jest „Rusałeczka”, wszystkie me „ptaszyny” są anonimowe.
Ale skoro ją już tu do wiersza wplotłem, troszkę was porównam, chociaż jednym słowem:
Obie macie „kitki”, oraz okulary. Jednak coś was różni.(Tu rozwinę temat).
„Rusałeczka” ze mną miło rozmawiała. No a Ty „Bagienko” jesteś jakaś niema.
I niech to wystarczy, przecież znam kobiety, gdy się „dogadacie” to nie ujdę żywy.
Pokochaj mnie wiedźmo, wiesz jak Ciebie pragnę... …Zapragnij mnie także: Tak chcę być szczęśliwy...

Leon.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)