Podróże z Rusałką./013: Jesień.(Nasza jesień).

Chciałem w moich wierszach podarować Tobie resztki moich wspomnień w pamięci zawartych.
Chciałem Ci opisać wszystko co pamiętam, piękno chwil i marzeń jeszcze nie zatartych.
Chciałem tym opisem Ciebie oczarować, a nawet pragnąłem mocno uszczęśliwić.
I chciałem też Ciebie tymi opisami choć trochę przynajmniej także i zadziwić.

Lecz nie przewidziałem tak prostego końca moich opowieści które Tobie snuję,
no bo ty po prostu wzgardziłaś tym wszystkim... Teraz w moim sercu wielką rozpacz czuję.
Moje sny cudowne, marzenia, pragnienia, jak karciany domek w pył się rozsypały,
a tak chciałem z Tobą bodaj tu w tych wierszach żywot razem spędzać cudowny, wspaniały.
Miałaś być mi muzą, panią na bagienku, królową na zamku, nimfą na kocyku,
tysiące pomysłów lęgło się w mej głowie.(Nawet jeszcze teraz mam ich też bez liku).
Na nic się nie przyda tysiące pomysłów gdy nastała chłodna jesień między nami,
a nadejdzie jeszcze zima i mróz wielki skuje Twoje serce wielkimi soplami.
Praktycznie już teraz znowu się nie znamy, niby się witamy, lecz bez zażyłości,
chociaż pełnia lata, to gdy się widzimy wyczuwam ziąb który w Twoim sercu gości.
Com Tobie uczynił mała „Rusałeczko” żeś starym satyrem tak mocno wzgardziła,
przecież Twej godności ja nie naruszyłem i chociaż mi za to mogłaś zostać miła.
Wiem że chciałem wiele, lecz nic bez Twej zgody, przecież znasz mnie przecież i wiesz dobrze o tym.
Wzgardziłaś satyrem choć nic Ci nie zrobił... A mi pozostały już tylko kłopoty.
Trzynastą wędrówkę z Tobą opisuję próbując poskładać jakoś życie moje.
Lecz jak je poskładać kiedy nawet nie wiem czy zdeptane serce kiedyś uspokoję.
Już tylko samotność smutna mi została, choć trochę spróbuję w niej zrozumieć siebie.
...I powódź została mi do opisania... ...Opiszę ją Tobie... ...Lecz już nie „dla Ciebie”...

Leon.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)