Tobie./032: Dośniony sen.

Śnie piękny, szalony, upragniony zwidzie, każdego wieczora czekam wciąż na ciebie.
Bo w nim przecież wyśnię, przepiękną menadę, najpiękniejszą nimfę w boskim menad niebie.
...Wróćmy do snu mego... Mam Ciebie w ramionach przepiękną „Bagienkę” nad bajorkiem małym.
Mimo że jest pięknie, nie jestem szczęśliwy, bo jednak wstrząsnęłaś moim życiem całym.
...Chociaż tak naprawdę to byłem szczęśliwy, ale jednocześnie mocno przerażony,
lecz pomimo strachu i mnóstwa skrupułów to jednak nie chciałem zostać obudzony.
Chciałem śnić to złudne szczęście choćby było tylko marną chwilką mojego istnienia.
Piękną, wzruszają, ale też bolesną, dającą mi także wiele do myślenia:
Że szczęście w mym życiu jest prawdziwą złudą, a ta złuda we śnie to prawdziwe szczęście.
Jeśli jest to prawda, to już będę musiał jednak zmienić moje do życia podejście.
Lecz czy to możliwe?. Czy to jest realne?. Jak zmienić swe życie w szczęście upragnione.
Nagle głos rozsądku złożył ostry protest: „Weź się opamiętaj, wszak masz dzieci, żonę!”.
Nawet nie wiedziałaś co się ze mną dzieje w tym mym śnie szalonym... Skąd byś miała wiedzieć,
przecież ja nie mogłem nawet gdybym zechciał o tym co ja czułem nic Tobie powiedzieć.
Miały pęknąć wszystkie zapory i tamy, lecz sumienie wszystkie plany zniweczyło,
przywołało głośno rozum do porządku... … Lecz pomimo tego dalej było miło.
Nie wiem nawet jak Ty ten sen odebrałaś, nie pytałem o to we śnie, ni na jawie.
Śniłem chwile szczęścia mając Cię w ramionach i mogąc być jednak przy „Tobie”... ... No prawie.

Chciałaś pójść do domu przed końcem imprezy, a ja zapragnąłem Ciebie odprowadzić.
Dwa razy pytałem czy mogę to zrobić. Trzeci raz nie mogłem. (Nie mogłem się zdradzić).
I odeszłaś sama z mego snu pięknego... ...A ja utopiłem w kieliszku me troski.
Po tym śnie mi został głęboko w pamięci małej błotnej nimfy wizerunek boski...

Leon.

O autorze Wszystkie wiersze Poprzedni wiersz autora Następny wiersz autora

Komentarze

(Komentarze mogą dodawać jedynie zalogowani użytkownicy)